2. Wielkim wstydem jest dla mnichów troszczyć się o cokolwiek takiego, co nie może przynieść pożytku podczas wielkiej naszej potrzeby, czyli w czasie odejścia duszy.
6. Widziałem bardzo liczne i różnorodne rośliny cnót, zasadzone przez świeckich ludzi i jakby od podziemnego potoku nieczystości pojone próżną chwałą, kropione samochwaleniem się i tuczone nawozem pochwał. Ale one szybko wyschły, kiedy były przesadzone na ziemię pustą, niedostępną dla świeckich ludzi i niemającą śmierdzącej wilgoci próżnej chwały.
7. Jeśli ktoś znienawidził świat, to uniknął smutku. Jeśli zaś ktoś ma przywiązanie do czegokolwiek widzialnego, to jeszcze nie wybawił się od niego.
9. Nikt nie wejdzie ukoronowanym do niebieskiej komnaty, jeśli nie dokona pierwszego, drugiego i trzeciego wyrzeczenia. Pierwszym jest wyrzeczenie się wszystkich rzeczy, ludzi i rodziców, drugim jest wyrzeczenie się własnej woli; a trzecim – odrzucenie próżnej chwały, które podąża za posłuszeństwem.